Τι είναι η κύστη κόκκυγος και πώς προκαλείται;

Η κύστη κόκκυγος (ή αλλιώς «τριχοφωλεακή κύστη») είναι μια πολύ συχνή φλεγμονώδης πάθηση που εντοπίζεται στο δέρμα της περιοχής του κόκκυγα.

Σε εκείνο το σημείο, κάτω από την επιδερμίδα, οι ασθενείς εμφανίζουν ένα σκληρό μόρφωμα (που είναι η κύστη), καθώς και κάποιες μικρές οπές στο γύρω δέρμα που αντιστοιχούν στα στόμια των συριγγίων, δηλαδή των πόρων που συνδέουν την κύστη με το δέρμα.

Συνήθως τόσο η κύστη όσο και τα συρίγγιά της περιέχουν τρίχες.

Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα στους άντρες σε σχέση με τις γυναίκες και κατά κανόνα σε νεαρές ηλικίες.

Η ακριβής αιτιολογία της νόσου δεν είναι γνωστή και παρά το ότι έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες καμία δεν έχει επικρατήσει.

Σήμερα γνωρίζουμε πως οι βασικοί παράγοντες κινδύνου για την εμφάνισή της είναι η πυκνή τριχοφυΐα στην περιοχή, η συνεχής μηχανική πίεση που ασκείται στους θυλάκους των τριχών του δέρματος από τις κινήσεις των γλουτών, και η ύπαρξη ευνοϊκών συνθηκών τοπικά (τριβή, υγρασία, κακός αερισμός) για την ανάπτυξη μικροβίων.

Η εισχώρηση των τριχών στα στόμια των συριγγίων και στην κύστη εμποδίζει την αυτόματη επούλωση της νόσου με αποτέλεσμα να συντηρείται μια χρόνια φλεγμονώδης αντίδραση του οργανισμού.

Η διάγνωση της κύστης κόκκυγα γίνεται εύκολα μόνο με την κλινική εξέταση από το γιατρό χωρίς να είναι απαραίτητη καμία άλλη αιματολογική ή ακτινολογική εξέταση.

Ποια είναι τα συμπτώματα και οι κίνδυνοι της νόσου;

Τα συμπτώματα δεν είναι ίδια σε όλους τους ασθενείς.

Κάποιοι μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικοί για πολλά χρόνια ενώ σε άλλους μπορεί να εμφανιστεί αιφνιδίως ένα απόστημα στην περιοχή του κόκκυγα το οποίο συνοδεύεται από έντονο πόνο, πρήξιμο και πυρετό.

Πολλοί ασθενείς επίσης διαμαρτύρονται για συνεχή εκροή πύου ή/και αίματος από τα στόμια των συριγγίων που δημιουργούν δερματίτιδα και έντονη φαγούρα.

Τέλος οι περισσότεροι, αναφέρουν έναν ήπιο πόνο ή μια αδιευκρίνιστη ενόχληση στην περιοχή του κόκκυγα, ιδιαιτέρως όταν κάθονται για πολύ ώρα ή μετά από έντονη δραστηριότητα.

Ο σοβαρότερος κίνδυνος για τους ασθενείς είναι η επιμόλυνση της κύστης από κάποιο μικρόβιο και η ανάπτυξη ενός αποστήματος στην περιοχή.

Το απόστημα αυτό μπορεί να πάρει γρήγορα μεγάλες διαστάσεις, και γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον ασθενή γιατί εκδηλώνεται με έντονο πόνο, πρήξιμο και ερυθρότητα στην περιοχή, υψηλό πυρετό και δυσκολία στο κάθισμα ή τη βάδιση.

Η επιπλοκή αυτή απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση με παροχέτευση του αποστήματος και λήψη αντιβίωσης και αντιπυρετικών.

Άλλα προβλήματα μικρότερης σοβαρότητας είναι η έντονη φαγούρα στην περιοχή από υγρά που εκρέουν από τα συρίγγια και η επακόλουθη τοπική δερματίτιδα.

Η πιο διαδεδομένη θεραπεία της νόσου για πολλές δεκαετίες η οποία εφαρμόζεται σε μικρότερο βαθμό και σήμερα, υπήρξε η «ανοικτή» μέθοδος, δηλαδή η πλήρης χειρουργική αφαίρεση της κύστης μαζί με τα συρίγγια, χωρίς τη συρραφή του τραύματος που δημιουργείται.

Αυτό παραμένει ανοικτό και επουλώνεται μόνο του, προοδευτικά, μετά από ένα διάστημα 20-30 ημερών (επούλωση «κατά δεύτερο σκοπό»).

Οι δυσκολίες στην καθημερινότητα του ασθενή με ανάγκη καθημερινών αλλαγών τραύματος,οδήγησαν τους χειρουργούς στην αναζήτηση και εξεύρεση των λεγομένων "κλειστών" τεχνικών οι οποίες εξασφαλίζουν ταχύτερη και ευχερέστερη μετεγχειρητική αποδρομή.Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι μη επιπλεγμένες κύστεις προσφέρονται ευκολότερα για αντιμετώπιση με μια απο τις σύγχρονες μεθόδους ,άρα είναι ωφέλιμο για τον ασθενή να μην αμελεί το πρόβλημα και να προσέρχεται στο χειρουργό ,προτού η κύστη παρουσιάσει μικροβιακή φλεγμονή.Επισημαίνεται επίσης ότι η θεραπεία είναι αυστηρά χειρουργική και καμία συντηρητική αγωγή ( αλοιφές, κρέμες κλπ) δε δίνει ριζική λύση στο πρόβλημα.